Το έτος 1983, η Παναρκαδική ομοσπονδία Αμερικής, με αίτημά της ζήτησε από το Ελληνικό κράτος να παραχωρηθεί δημόσια έκταση, προκειμένου να ιδρυθεί οικισμός παραθεριστικής κατοικίας Αρκάδων Ομογενών. Έπειτα από επίπονες προσπάθειες της Ομογένειας και κυρίως της συνεργασίας των Παναρκαδικών Ομοσπονδιών Ηνωμένων Πολιτειών και Καναδά, το Ελληνικό κράτος ενέκρινε το αίτημα, κρίνοντας πως ένας τέτοιος οικισμός θά ήταν αναγκαίος κυρίως γιά λόγους εθνικούς, κοινωνικούς, πολιτιστικούς αλλά και οικονομικούς.

Στίς 15 Ιουνίου 1988, παραχωρήθηκε παραθαλάσσια έκταση 605 στρεμάτων στη θέση Μικρή Ρεποντίνα του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας στο Νομό Αρκαδίας. Το Ελληνικό κράτος ανέθεσε στη Δ.Ε.ΠΟ.Σ. (Δημόσια Επιχείρηση Πολεοδομίας και Στέγασης) να αναλάβει την υλοποίηση του έργου. Στη συνέχεια, η Δ.Ε.ΠΟ.Σ προσκάλεσε τους ομογενείς να αγοράσουν οικόπεδα στο Αρκαδικό Χωριό, με σκοπό να οικοδομηθεί από το μηδέν ένας ολόκληρος οικισμός αποτελούμενος από περίπου 350 οικίες, με σύγχρονη οργάνωση, χωροταξία και υποδομή.

Οι πρώτοι απόδημοι ανταποκρίθηκαν και εκτός από τα χρήματά τους, επένδυσαν και το όνειρό τους, απόκτησης μιας κατοικίας στην Ελλάδα. Οι πρώτες 100 κατοικίες που αποτέλεσαν την πρώτη φάση υλοποίησης του έργου, παραδώθηκαν το 1994.

Το Αρκαδικό Χωριό είναι το μοναδικό έργο πραγματοποίησης οικισμού για τον Απόδημο Ελληνισμό με πρωταρχικούς στόχους την επανασύνδεση των απανταχού ομογενών Αρκάδων με τον τόπο καταγωγής τους και την ενίσχυση της Ελληνικής πολιτισμικής τους ταυτότητας, καθως και την προαγωγή του αισθήματος της Ελληνικότητας στους νέους της ομογένειας, που γεννήθηκαν, μεγαλώνουν και μορφώνονται έξω από τον Ελλαδικό χώρο και τη σωστή εκμάθηση και καλλιέργεια της Ελληνικής γλώσσας.

Δυστυχώς όμως, η Δ.Ε.ΠΟ.Σ απέτυχε στο έργο της ολοκλήρωσης του Αρκαδικού Χωριού καθώς τα τελευταία χρόνια υπολειτουργούσε και στην ουσία έχει πάψει πλέον να υφίσταται, παρ’ ότι είχε την εποπτεία

της, το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.). Οι ομογενείς, επειδή έμαθαν στη χώρα όπου μετανάστευσαν οτι οι υπογραφές πρέπει να τιμώνται, προχώρησαν σε διαμαρτυρίες και μηνύσεις, χωρίς όμως ουσιώδη αποτελέσματα.

Παρ’ όλα αυτά, το Αρκαδικό Χωριό, χάρις στο πείσμα των κατοίκων του, συνεχίζει να αναπτύσσεται βοηθώντας παράλληλα στην ανάπτυξη της υπαίθρου αλλά και στην τόνωση της τοπικής οικονομίας.